The World of Books by Fae liet het niet bij het schrijven van een recensie. Deze blogger wilde Ivy graag beter leren kennen. Uiteraard vond mijn hoofdpersoon uit Een ondertoon van liefde het geweldig om haar vragen te beantwoorden.
- Waarom heb je ervoor gekozen om terug te gaan naar Nederland en jouw jeugdvriend Bernd op te gaan zoeken? Wat betekent hij voor jou?
Bernd ken ik al heel lang. We zagen elkaar vroeger elke zomervakantie als ik met mijn moeder bij mijn opa en oma logeerde. De tuin van zijn ouders grenst nog steeds aan die van mijn grootouders en hij zat altijd op het hek op me te wachten. Dan speelden we de hele maand juli samen. We bedachten gekke verhalen, waarin we om beurten de hoofdrol speelden en wilden nooit naar binnen als we moesten eten. Toen hij ging studeren in Rotterdam verruilden we het hek voor de jazzcafé’s in zijn stad. Bernd was de enige bij wie ik wilde zijn, toen alles waarin ik geloofde in stukjes brak. Ik wist dat hij voor me klaar zou staan. Dat hij geen vragen zou stellen. Als de situatie omgekeerd was, had ik hetzelfde voor hem gedaan. Daar ben ik zeker van. Als je elkaar al zo lang kent, weet je wat je aan elkaar hebt. Dus als je me vraagt wat hij voor me betekent, kan ik alleen maar zeggen: heel, heel veel.
- Wat was het eerste wat je dacht toen je Alexander Ford zag?
Bij onze allereerste ontmoeting kon ik Alexander niet zien. Ik hoorde alleen zijn stem en rook zijn geur, een mengeling van citrus en cederhout. Je kunt je voorstellen dat ik behoorlijk nieuwsgierig naar hem was. Google had veel foto’s van zijn hotel en gelukkig ook van hem. Op de eerste foto die ik zag, stond hij voor Hotel Ford en keek recht in de camera met zijn waanzinnige, lichtblauwe ogen. Ik viel bijna van de bank. De eerste keer dat ik hem echt de hand mocht schudden, kreeg ik het erg warm. Normaal gesproken heb ik daar niet zo snel last van, maar Alexander deed iets met me. Direct. En toen had hij nog niet eens naar me gelachen.
- Wat was jouw grootste toekomstdroom en waarom, en wat heeft Alexander Ford hieraan doen veranderen?
Aan het eind van het eerste jaar van mijn opleiding in Parijs vertelde onze directeur me over het speciale Master Sommelier-examen, dat elk jaar in Amerika plaatsvindt. Als je dat haalt, zit je in de top en hij dacht dat ik wel een kans maakte. Samen met mijn studie- en huisgenoot ben ik er voor gaan leren en hoe meer tijd en aandacht we eraan besteedden, des te meer wilde ik het halen. Wijn is mijn absolute passie en het Master Sommelier-diploma werd alles voor me. Mijn wereld. Toen daar ook nog een stukje liefde bij kwam kijken, dacht ik dat er niets meer mis kon gaan. Maar helaas was er weinig van mijn droom over op het moment dat ik Alexander ontmoette. Zijn aanbod kon ik echter niet weigeren. Toen hij me een baan als sommelier in zijn restaurant aanbood, kwam een klein stukje van die oude passie weer boven borrelen. Dat had ik nooit verwacht!
- Wat vind je het meest interessante aan het werken als sommelier?
Wat ik zo mooi vind aan dit beroep is dat ik gasten een onvergetelijke ervaring kan bezorgen. Er was in Alexanders restaurant een keer een ouder koppel dat me vertelde dat ze nog nooit zo chic uit eten waren geweest. Hun dochter had het etentje cadeau gedaan. De wijn die ze hadden gedronken, was volgens de man ‘de kers op de taart’ geweest. Dat soort complimenten doen het voor mij. Ik weet hoeveel het juiste aperitief kan betekenen, wat een goede combinatie van wijn en eten met iemand kan doen en hoe je een diner spetterend kan afsluiten met de perfecte dessertwijn. Gasten laat ik graag naar huis gaan met de smaak en geur van de avond nog op hun lippen en in hun neus, zodat ze nog een keer terug willen komen om te proeven, te ruiken en te kijken of het nog mooier kan.
- Als je één ding zou mogen veranderen, wat zou dat dan zijn?
Iets veranderen? Om heel eerlijk te zijn, is er maar een ding wat ik nu graag anders zou willen. Ik zou de mensen die ik al een aantal maanden bewust uit de weg ga dolgraag weer willen zien. Maar ik kan het niet. Nog niet.